Voici déjà quelques photos d’un week-end tout en « ade » …

Tout n’était qu’accolades et embrassades ( photo 488 ).

Ça a commencé comme à la parade ( photos 489 – 490 – 491 – 492 ), mais c’est vite devenu une cascade de rigolade et de déconnade entre camarade ( photo 493 ).

Tout le monde a participé à la promenade … sans dérobade ; et l’espace de notre escapade, même le temps a cessé d’être maussade ( photos 494 – 495 – 496 ).

On a bien mangé et bien bu … et pas souvent de la limonade ( photo 497 : photomontage ou couillonnade ? ? ).

On a souvent poussé la chansonnette … tantôt aubade … tantôt sérénade, mais toujours avec un plaisir immense ( photos 498 – 499 ).

Merci à tous ceux qui sont venus.
Merci à tous ceux qui nous ont accueillis.
Merci aux cuisinières et à l’intendance.
Et un tout grand merci à Jozek Nowicki qui a rendu notre soirée inoubliable ( photo 500 ). Merci Jozek.

Voici enfin – pour tous ceux qui croyaient y échapper – quelques extraits d’un discours-fleuve que j’ai prononcé, sous le drapeau, et qui a dû soumettre l’auditoire à rude épreuve ( photo 501 ) :

Extrait 1 :

« Co za radość być tutaj !
Comblain-la-Tour dla nas, to nasze dzieciństwo, nasza młodość, nasza niefrasobliwość.
To nie przypadek, że wróciliśmy tutaj.

 Comblain to scena tylu emocji, tylu przygód, tylu wspomnień, to świątynia tylu marzeń.
To tutaj wyobrażalismy sobie naszą przyszłość, to tutaj zaczęliśmy w nią wierzyć.

 Jak wiele pewności, wątpliwości i projektów powstało w Comblain-la-Tour.
To tutaj zaczęliśmy kształtować naszą polską duszę. To tutaj została ona potwierdzona.

 Po Comblain byliśmy zawsze inni. To właśnie tutaj podniesiona została nasza świadomość przynależności do wspólnoty. Nic więc dziwnego, że dzisiaj cieszy nas fakt, że jesteśmy tutaj.

 Dzięki Comblain jesteśmy « kimś » … nie dziećmi imigrantów … nie dziećmi bezpaństwowców … ale « dziećmi z Comblain-la-Tour » … ».

Extrait 2 :

« Lieve vrienden en vriendinnen,

 Van alle vreugden die dit weerzien in Comblain-la-Tour ons heeft bezorgd, is er wel eentje die er boven uit stijgt : al diegenen, die we zo lief hadden en zo lange tijd uit het oog zijn verloren, in onze armen sluiten.

 Wie had, 2 jaar geleden, gedacht, dat ik Zosia, Regina, Monica, Elisabeth, Betty en al die anderen, maar ook Jef, Jozek, Stef …. en al die anderen ooit nog zou omarmen ?

 Wie zou dat geloofd hebben ?

 Dat dit weerzien mogelijk is, is zeker omdat wij allen er zin in hadden. Elk van ons droomde een beetje om de anderen terug te zien. En als men veel droomt, dan komen die dromen ook uit.

 Wij zijn allen zeer gelukkig jullie terug te zien. Wij misten jullie. Wij houden van jullie ».

Extrait 3 :

« Droga Pani Wojdo, Droga Pani Ludwikowska,

 Gdy byliśmy « mali » i przyjeżdżaliśmy do Comblain-la-Tour, byliśmy witani uśmiechem pana Jana.
Sprawiało nam to wielką przyjemność i od razu czuliśmy się jak w domu.

 Z pewnością fakt ten przyczynił sie do sukcesu Comblain-la-Tour. Byliśmy jak u siebie. Niestety pana Jana już z nami nie ma … ani pana Bardo, ani księdza Kurzawy, ani pana Rzemieniewskiego, … jak i wielu innych.

 Na szczęscie są Panie tutaj. Przejeły Panie rolę pana Jana, za co jesteśmy bardzo wdzięczni. Dziękujemy za całą włożoną pracę.

 Dziękujemy za zaangażowanie, za poświęcenie i wdrożoną energię. Dzięki temu nasze Centrum Milenium nadal funkcjonuje. Dzisiaj, dzięki Paniom odnaleźliśmy naszą przyjemność z powrotu do Comblain.

 Dzięki Paniom, znów czujemy się tutaj jak w domu … jak za czasów pana Jana … a nawet lepiej … bo mówiąc szczerze … uśmiech pana Jana był sympatyczny ale Wasz jest sympatyczniejszy i ładniejszy ».

19/09/2016 – Jean-Pierre Dziewiacien
Merci à Regina Gymza pour la traduction en néerlandais
Merci à Irek Mrzyglod pour la traduction en polonais
Merci à Casimir Nowicki pour l’avoir lu en néerlandais